القاء و استعاره اقيانوس براي شب‌ادراري
اسفند ۱۷، ۱۴۰۲
تجسم درباره شب ادراري
اسفند ۱۷، ۱۴۰۲
پاسخ‌دهي هيپنوتيزمي در كودكان
اسناد تحقيقي و باليني در مورد هيپنوتيزم در كودكان نشان مي‌دهد كه آن‌ها معمولاً سوژه‌هاي هيپنوتيزمي خوبي هستند و عموماً نسبت به بزرگسالان آسان‌تر هيپنوتيزم مي‌شوند . كودكان كلاً زندگي خيالي بسیار فعالی دارند، یعنی خصوصیتی که در بزرگسالاني كه از نظر هيپنوتيزمي بااستعدادتر هستند وجود دارد و بنظر مي‌رسد كه بيشتر اوقات در دنياي خودشان هستند. بيشتر تحقيقات نشان مي‌دهد كه وقتي كودكان بزرگ مي‌شوند، شايد در پاسخ به تقاضاهاي اجتماعی، عقلاني تر و واقع‌گراتر مي‌شوند، قابليت‌هاي هيپنوتيزمي‌شان كاهش مي‌يابد . گرچه تحقيق بيشتر نشان داده است كه استعداد هيپنوتيزمي بين سنين هشت تا دوازده سالگي به اوج پاسخ‌دهي خود مي‌رسد، اما در مورد روش اين مطالعات اختلاف‌نظر وجود دارد ، ، همچنين پي برده شده است كه هيپنوتيزم در كودكان در سن پيش از دبستان بسيار ارزشمند است ، . بنابراين، تكنيك‌هاي هيپنوتيزمي در کار پزشكان اطفال، پرسنل اتاق اورژانس، دندانپزشكان، روانپزشكان كودك، روانشناسان، و مددكاران اجتماعي بسيار سودمند است.
سازگاركردن هيپنوتيزم براي كودكان
همان‌طور كه در قسمت معرفي اين فصل توسط كوهن خواهيد ديد، موفقيت در كار با كودكان مستلزم سازگاركردن روش‌هاي القاء و تلقينات با سن كودك است. براي مثال، تحقيقات نشان داده است كه كودكان در هيپنوتيزم براي بستن چشم‌هايشان مشكل دارند و وقتي از آن‌ها چنين تقاضائي نشود اغلب بهتر پاسخ مي‌دهند. موضوعات رشد در كودكان بايد به حساب آورده شود مثلاً، سازگاركردن زبان با سن كودك و درنظر گرفتن مهارت‌هاي شناختي و ادراكي در سنين مختلف.
اولنس و با درنظر گرفتن موضوعات رشد، تكنيك‌هاي القاء را در كودكاني در سنين دو تا چهار سال توصيه كردند كه اين تكنيك‌ها شامل حباب درست‌كردن، كتاب‌هاي مصور، قصه‌گفتن، استفاده از پرژكتور برجسته نما، تجسم يك كار دلخواه، صحبت‌كردن با كودك از طريق يك حيوان يا عروسك پرشده، استفاده از عروسك راگدي Raggedy Ann آن يا آنديAndy ، و تماشاي يك القاء از دستگاه ويدئو است.
القائات مفيد بين سنين چهار و شش سال، شامل تجسم يك مكان مطلوب، تجسم تعامل با حيوانات دلخواه، تجسمِ بودن در يك باغ گل، قصه‌گفتن، تجسم يك تخته گچي با حروف الفبا روي آن، تجسم يك برنامه تلوزيوني، استفاده از يك پرژكتور برجسته‌نما، وانمودكردنِ به به‌زمين‌زدن و گرفتن يك توپ، و تجسم فعاليت در يك زمين بازي است اولنس و ، .
در اواسط كودكي بين سال‌هاي هفت تا يازده سالگي، القائات مهم اغلب شامل تجسم يك مكان، فعاليت، يا موسيقي دلخواه، تجسم دوچرخه‌سواري يا سوارشدن بر يك قاليچه پرنده جادوئي، تجسم تماشاي ابرها كه شكل‌ها و رنگشان تغيير مي‌كند، يا خيره‌شدن بر نقطه‌اي روي دستشان است. نوجوانان اغلب از روش‌هاي القائي مثل كاتالپسي بازو، تجسم رانندگي، در مكان مطلوبي بودن يا انجام يك فعاليت ورزشي، تجسم نواختن يك ساز يا شنيدن موسيقي، پرواز دست و بازو، مجذوب شدن در تنفس، و از شيوه‌هاي القاء بزرگسالان لذت مي‌برند .
گاهي والدين به دليل درك اشتباه از هيپنوتيزم بر استفاده از هيپنوتيزم روي كودكانشان مقاومت مي‌كنند ، در اين شرايط آموزش والدين درباره سوء تفاهم های راجع به هیپنوتیزم و طبيعت هيپنوتيزم، و همچنين فوايد استفاده از هيپنوتيزم براي كودكانشان، بسيار ارزشمند است. شما همچنين مي‌توانيد به والدين اجازه دهيد تا هيپنوتيزم‌درماني كودكانشان را مشاهده كنند تا ترسشان كاهش يابد، گرچه پيشنهاد شده كه اين عمل تا بعد از القاء اوليه به تعويق بيفتد ، بعضي از والدين ممكن است بخواهند خودشان هيپنوتيزم را تجربه كنند تا فكرشان راحت شود. مقاله در ابتداي اين فصل نظرات ديگري براي كمك به والدين در درك فوايد هيپنوتيزم درماني كودكان ارائه مي‌دهد.
موارد استفاده و موارد عدم استفاده
اولنس و همکاران موارد استفادة متعّددی براي هيپنوتيزم درماني كودك را به شرح زير بيان مي‌كند:
1.وقتي يك كودك نسبت به القائات هيپنوتيزمي پاسخ‌دهي از خود نشان مي‌دهد؛
- وقتي مشخص شده است كه يك مشكل از طريق هيپنوتيزم قابل درمان است؛
- وقتي رابطه مثبتي بين درمانگر و كودك وجود دارد؛
- وقتي كودك انگيزه براي درمان بيماري خود دارد؛
5. وقتي والدين يا قيم‌ها برنامه درمان را تائيد مي‌كنند؛ و
- وقتي انتظار نمي‌رود كه استفاده از هيپنوتيزم موجب آسيب های ناخواسته شود.
از سوي ديگر، ما بايد در مورد تسليم‌شدن در مقابل تقاضاي والدين براي استفاده از جادوي هيپنوتيزم براي افزایش اطاعت از والدین محتاط باشيم. كودك بايد انگيزه براي تغيير داشته باشد. يكبار ديگر، بايد متذكر شويم كه معلومات هيپنوتيزمي به تنهايي يك شخص را به عنوان درمانگر كودك واجد شرايط نمي‌كند. اين يك ويژگي فرعي است كه نياز به آموزش دارد. اگر شما براي درمان يك بيماري در كودكان با تكنيك‌هاي ديگر آموزش نديده‌ايد، نبايد بيمار را با هيپنوتيزم درمان كنيد. اوقاتي هست مثلاً خيس كردن بستر كه معاينه پزشكي دقيق قبل از استفاده از هيپنوتيزم ضروري است. موارد عدم استفاده براي هيپنوتيزم‌درماني كودك شامل موارد زير است:
- وقتي به خطر فيزيكي بيمار منتهي مي‌شود مثلاً، کاهش توان جسمی در ورزشكاران؛
- وقتي استفاده از هيپنوتيزم ممكن است مشكلات رواني را تشديد كند يا مشكلات ديگري به آن بيافزايد مثلاً فراموش کردن دوست دختری که بیمار نوجوان ما را از خود رانده است از طریق هیپنوتیزم
- وقتي “ براي سرگرمي” بكار رود هيپنوتيزم نمایشی؛
- وقتي مشكل بیمار ممكن است با يك روش غيرهيپنوتيزمي به‌طور مؤثري درمان شود مثلاً، خانواده‌درماني؛ و
- وقتي يك منبع ارجاع يا ولي كودك براساس يك تشخيص اشتباه درخواست هيپنوتيزم مي‌كند، در حالي‌كه مشكل واقعي بايد به روش ديگر درمان شود.
زمينه‌هاي كاربرد
هيپنوتيزم به شكل‌هاي بسيار گوناگون در مشكلات كودكان مورد استفاده قرار گرفته است: اضطراب كتاب درسي ، مشكلاتي در مطالعه و تمركز، مشکلات قرائت متن{تلقيناتي درباره اين موضوعات را مي‌توان درادامه مقاله يافت}، ترس‌ها مثل ترس از مدرسه، حيوانات، اختلالات خواب، آموزش مهارت‌هاي اجتماعي، اضطراب، اختلالات تبدیلی، فراموشي سايكوژنيك، تشنج، بی اشتهایی یا پراشتهایی عصبی، بي‌اختياري ادرار شب‌ادراري، بي‌اختياري مدفوع، لكنت زبان، وسواس كندن موكشيدن مو، ناخن جويدن، مكيدن انگشت شست، چاقي، راه رفتن در خواب، اختلالات تيك، ناتواني در يادگيري، دردهاي حاد و مزمن، آماده‌شدن براي جراحي، سوختگي‌ها، دردهاي گوارشی، آسم، كهير، آلرژي‌ها، زگيل، تعريق مفرط، افزايش پذيرش درمان در افراد ديابتي، هموفيلي، آرتریت روماتوئید نوجوانان، دندانپزشكي، سردردها، احتباس ادرار، فلج مغزي ، سندرم توره ، سرطان و بيماريهای لاعلاج ، ورزش‌ها. تلقيناتي را درباره بعضي از اين موضوعات در صفحات بعد خواهيد ديد.
كمك به والدين در ديدن فوايد خاص هيپنوتيزم درماني كودكان
والدين مي‌توانند بزرگترين كمك در هيپنوتيزم درماني كودكان باشند اگر، به‌جز كاستن ترس و رفع سوء تفاهم ها، به آن‌ها نشان دهيم كه دلايل خاصي براي انتخاب هيپنوتيزم به عنوان درمان انتخابی بيماري از زماني خاص وجود دارد. به همين دليل، علاقه والدين و همكاري آن‌ها به حداكثر خواهد رسيد اگر هيپنوتيزم به عنوان “فقط يك درمان ديگر” درنظر گرفته نشود بلكه به عنوان درماني كه فوايد خاص خودش را داراست تعبير شود. البته، بعضي از اين فوايد بيشتر مربوط به يك كودك مي‌شود تا ديگري، و هيپنوتيزم درمانگر بايد طبق آن اين تاكيد را تغيير دهد.
احتمال موفقيت
مي‌توان به والدين گفت كه بيشتر كودكان به دلايلي از جمله علاقه به اين تكنيك و عدم درد و ناراحتي در القاء هيپنوتيزمي كاملاً راحت هيپنوتيزم مي‌شوند. البته، به والدين هشدار داده مي‌شود كه هيپنوتيزم در همه موارد مؤثرنیست، حتي براي يك بيمار خاص، و شايد تنها در بعضي مشكلات مفيد باشد. ممكن است اشاره به تحقیقات علمی در مورد استفاده از هيپنوتيزم براي مشكل مورد نظر كمك كند. و اين مي‌تواند ترس والدين را در مورد اینکه روش جدیدی روی فرزند آنان آزمایش می شود، كاهش دهد، مخصوصاً درموردبیماری های وخیم ولی متعارفی که هیپنوتیزم، آخرین راه چاره است.
عدم عوارض جانبي
براي بيشتر مشكلات پزشكي و عاطفي، درمان قبلي شامل داروهايي بود كه خواب‌آلودگي، تهوع، يا عوارض جانبي ناخوشايند ديگري را ايجاد مي‌كنند. والدين با پي‌بردن به اينكه در هيپنوتيزم درماني اين عوارض ايجاد نمي‌شود تسكين مي‌يابند. گاهي، آن‌ها مي‌پرسند كه آيا يك كودك مي‌تواند به هيپنوتيزم “معتاد” شود، و بخواهد كه هميشه هيپنوتيزم شود يا نه، اما به آن‌ها اطمينان داده مي‌شود که این طور نیست بخصوص وقتي که يادآوري مي‌شود كه هدف از تلقينات پس‌هيپنوتيزمي انتقال فوايد حالت هيپنوتيزمي به حالت بيداري است.
كسب و حفظ انگيزه كودك
هم والدين و هم كودكان اغلب وقتي هيپنوتيزم‌درماني پيشنهاد مي‌شود مشتاق مي‌شوند، مخصوصاً اگر تكنيك‌هاي درماني ديگر با شكست مواجه شده باشند. يأس رو به افزايش با ارائه يك روش جديد كاهش مي‌يابد. اميد افزايش يافته همكاري را افزايش مي‌دهد. اگر هيپنوتيزم‌درماني موفق باشد، نتايج آن معمولاً آشكار است و به سرعت ظاهر مي‌شوند، بنابراين بگذاريد حتي كودكان نيز ارزش آن را دريابند.
مشاركت والدين
بيشتر والدين، بخصوص آن‌هايي كه كودكانشان مشكلات پزشكي يا عاطفي جدي دارند، احساس‌هاي آشكاري از ناتواني را تجربه مي‌كنند. آن‌ها احساس مي‌كنند كه در حالي‌كه “كارشناسان” روي تسكين مشکل كودك كار مي‌كنند، آن‌ها بايد كمك كنند. اين قضيه فقط در مورد والديني كه به‌خاطر مشكل كودكشان احساس گناه مي‌كنند يا خود را مسئول مي‌دانند صدق نمي‌كند؛ بيشتر والدين از كمك به كودكشان احساس لذت و موفقيت مي‌كنند و وقتي ممكن نشود احساس يأس مي‌كنند. والديني كه تشويق مي‌شوند در جلسات هيپنوتيزم‌درماني كمك كنند، يا حداقل كودكشان را بين جلسات تشويق كنند، از همكاري با “كارشناسان” لذت مي‌برند.
در حقيقت، والدین در می یابند كه اين القائات هيپنوتيزمي ساده، مكرر، و آرام‌بخش شبيه رفتار عادي والدين نسبت به فرزندان دچار استرس است. بنابراين، آن‌ها مشاركت در هيپنوتيزم‌درماني را مي‌توانند به عنوان امتداد رفتار طبيعي والدين بدانند و نه به‌عنوان بخشي از عرضه وسيع داروهاي كمياب و غيرقابل تلفظ، ماشين‌ها، لوازم، و مفاهيمي كه بيشترين راه‌هاي درماني را شامل مي‌شوند. والدين كم‌كم به هيپنوتيزم اعتماد پیدا کرده و احترام مي‌گذارند، آن‌ها مي‌دانند كه نه ما و نه آن‌ها كاملاً نمي‌دانیم كه هيپنوتيزم چگونه عمل مي‌كند. اما به آن مثل يك جادو نيز نمي‌نگريم.
وقتي هيپنوتيزم به عنوان حالتي كه براي بسياري از اهداف استفاده مي‌شود ارائه مي‌گردد، والدين اغلب خود را در استفاده از هيپنوتيزم‌درماني بسيار خلاق مي‌يابند. البته فرض بر اين است كه آن‌ها بقدر كافي آموزش داده شده‌اند كه بفهمند چه وقت هيپنوتيزم مناسب نيست و در صورت لزوم با درمانگر هيپنوتيزمی تماس داشته باشند. بنابراين، براي‌مثال، فردی كه فرزند بيمار علاج‌ناپذيرش به‌طور موفقيت‌آميزي از هيپنوتيزم براي تسكين‌درد و تهوعش استفاده كرده بود، فكر كرده‌بود كه آنرا براي محدودكردن اشتهاي وافر كودك استفاده كند وقتي كه در اثر دوز زياد استرئيد اضافه‌وزن پيدا كرده بود؛ اين پسر به خوبي همكاري كرد و نتيجه، بازگشت به سطح طبيعي اشتها پس از يك جلسه هيپنوتيزمي بود. با وجود اين، همان والد سؤالات دقيقي را مطرح كرد و موافقت كرد از نظرش در مورد احتمال استفاده از هيپنوتيزم براي فهم بيشتر کودک از مفهوم مرگ دست بكشد وقتي روشن شد كه نتيجه آن ممكن است استرس غيرلازمي را براي كودك ايجاد كند.
قابليت تغيير
علاوه بر انواع خلاقيتي كه قبلاً توضيح داده شد، والدين در يادگرفتن ابعاد ديگر قابليت تغيير در هيپنوتيزم‌درماني آرام شده و تسكين مي‌يابند، و اين، اميدواري و مشاركت را نيز افزايش مي‌دهد. براي مثال، آن‌ها اين نظريه را دوست دارند كه قابليت تغيير كلمات يا تكنيك القاء مي‌تواند آن‌ها را به هدف مطلوب نزديك‌تر كند. والدين از تغيير موفقيت‌آميز عبارات اوليه در يك موقعيت پيش‌بيني نشده صحبت مي‌كنند. همچنين، آن‌ها اين نظر را كه هيپنوتيزم‌درماني با كودكان را مي‌توان از طريق تلفن يا با كمك يك نوار ضبط‌صوت انجام داد خوشايند مي‌يابند.
وقتي والدين با اين عقيده كه كودكشان مي‌تواند در خودهيپنوتيزمي مهارت پيدا كنند احساس آرامش مي‌كنند، با دانستن اينكه اين درمان هر زمان و هر كجا در دسترس كودك است احساس امنيت مي‌كنند. مادركودكي كه سرطان خون داشت مي‌گفت چقدر خوب است كه هيپنوتيزم “آنقدر قابل انتقال” است و مي‌گفت كه اين خاصيت به خانواده احساس آرامش بيشتري مي‌داد وقتي در مراحل آخر بيماري كودك، آن‌ها به ديدار خويشاوندان خود مي‌رفتند. اين نويسنده عمداً در مورد استفاده از هر نوع “لوازم” مثل اگ‌تايمر يا قفل در القاء براي هر موقعيت يا شرايطي پرهيز مي‌كرد، زيرا اين‌ها ممكن است وقتي لازم است در دسترس نباشند.
اميد و مهارت
عموماً گفته مي‌شود كه اضطراب و يأس والدين مي‌تواند به كودك منتقل شود، بنابراين استرس كودك را تشديد مي‌كند و چرخه خطرناكي را ايجاد مي‌كند. همچنين، وقتي والدين پس از استفاده موفقيت‌آميز از هيپنوتيزم مي‌بينند كه كودكانشان احساس اميد و مهارت مي‌كنند، آن‌ها نيز، احساس اميد و آرامش بيشتري مي‌كنند. و چنين گرايش مثبتي از جانب والدين به كودك نيز منتقل مي‌شود، و كودك مي‌تواند به‌طور سازنده‌اي احساس اميد و مهارت بيشتري را در خود ايجاد كند. بنابراين يك چرخه رشد از احساس مثبت بين والد و كودك حاصل مي‌شود.
يك مادر به رؤياهاي هيپنوتيزمي كودك بيمارش گوش داد كه عقابي شده بود كه مي‌توانست به راحتي از يك مكان امن و شاد به مكاني ديگر پرواز كند، و از احساسات آرام و حساس خود سخن گفت، وقتي شنيد كه كودكش از اعتقادش به توانائي‌اش براي حفظ خود و بهبودي حرف مي‌زند. مادر ديگر، كه خانواده‌اش در فاصله بسيار دوري از مركز پزشكي‌اي كه كودك در آنجا تحت درمان بود زندگي مي‌كردند، مواردي را گزارش داد از زماني كه او و دخترش هر روز با بحث بر سر ارزش هيپنوتيزم براي كاهش درد و القاء خواب تشويق شده بودند…
گرچه اين نوع تجارب موفقيت‌آميز براي اولياي همه كودكان امكان‌پذير نيست، مسلماً تلاش براي آموزش ارزش هيپنوتيزم به آن‌ها ارزشمند است. گرچه نگرش‌هاي اوليه والدين ممكن است واقعاً موانعي براي پيشرفت باشد، يك شيوه مثبت و ملايم از جانب هيپنوتيزم درمانگر معمولاً مي‌تواند منتج به اين شود كه والد تبديل به يك پشتيبان و موهبتي در تلاش براي كمك به كودك شود. متاسفانه، بعضي از افراد باتجربه فقط روي مانع تمركز مي‌كنند و هرگز روي رسيدن به يك هدف بهتر با والدين كار نمي‌كنند. آن‌ها احساس مي‌كنند كه راه‌حل، يا دست‌كشيدن از ايده هيپنوتيزم است يا استفاده از آن به‌طور پنهاني است، به‌طوري كه آن را به نام‌هاي ديگر بخوانند. در حالي‌كه شيوه دوم ممكن است به موقعيت‌هايي برسد، نتايج بالقوة آن ممكن است با حمايت فعال والدين بيشتر شود.
در آخرارائه توضیحات کافی دربارة موارداخلاقی استفاده از هيپنوتيزم در كودكان با والدين نا آگاه، لازم است. همان‌طور كه قبلا گفته شد اين نويسنده مايل است هيپنوتيزم را به نام‌هاي ديگر بخواند مانند تلقين‌درماني، تن‌آرامي اگر روشن شود كه والدين با مفهوم “هيپنوتيزم” راحت نيستند و نمي‌توانند از توضيح تخصصي چيزي دريابند. نكته اينجاست كه والدين با كليت اين تكنيك موافق هستند مثلاً استفاده از تن‌آرامي براي كاهش ترس و اينكه نامي كه به آن داده مي‌شود واقعاً مهم نيست. با وجود اين، اگر بعد از بحث با هيپنوتيزم درمانگر، والدين مي‌گويند كه نمي‌خواهند از هيپنوتيزم استفاده شود، بنابراين شخصا اين كار را انجام نخواهم داد. بندرت والدین با هیپنوتیزم مخالفت می کنند، مگر اينكه يك یا چند فرد كارشناس درباره هيپنوتيزم‌درماني با والدين بسيار بد و منفي صحبت كرده باشد، از قبیل اینکه هیپنوتیزم خطرناک یا بی اثر است.
